We're famous and special

Holaa amigos

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb, de tijd gaat nu zo snel dat ik zelf niet eens door heb dat ik hier nog maar 2 maanden ben.
Mijn verhaal begint op een avond dat ik net klaar was met skypen met met mijn vriend, en dat Layla zei: Kom op we gaan met de Roemeen skypen! :)
Dus daar gingen we met onze Roemeense vriend skypen die in Roemenië was. Hij was niet helemaal nuchter, dus we hebben ook veel gelachen en stiekem foto's van hem gemaakt ondertussen.

Eindelijk maar toch werd het vorige week vrijdag en kwam Patrick eindelijk maar toch. Omdat ik hem al maanden niet gezien had, was ik toch een beetje zenuwachtig om hem weer te zien. Gelukkig was dat nergens voor nodig natuurlijk, eenmaal aangekomen in het appartement gingen we onze spullen een beetje opruimen en meteen door om ergens wat te eten. Daarna gingen we nog wat drinken met Layla en haar bezoek. Want Layla en ik moesten nog even overleggen over de volgende dag omdat we een verrassing hadden gepland. Zaterdag ging ik met Patrick naar een Metro station zonder dat hij wist waar we heen gingen en wat we de hele dag gingen doen met ons vieren. We moesten 50 minuutjes met de bus, omdat we naar een oud Spaans dorpje gingen genaamd Toledo. Toledo was zo ontzettend mooi, je zag nog echt de oude huizen, de oude Kathedraal, en de oude kastelen. Jammer genoeg hebben we niet alles kunnen zien. Daarom zijn Layla en ik nog van plan om er nog een keer heen te gaan. Wat ik heel jammer vond was dat het best wel toeristisch was. Die avond zijn we in Madrid ergens gaan eten en daarna zijn we onze eigen wegen gegaan. Zondag, maandag en dinsdag heb ik Patrick Madrid laten zien, we hebben veel gelopen. Wij hadden echt het geluk dat we dicht bij het centrum zaten en veel lopend konden doen. We hebben in park retiro in een bootje gevaren, we hebben het oude paleis bij nacht gezien, een tempel bekeken. De dagen vlogen eigenlijk heel snel voorbij, wat heel jammer was. Woensdag kwam dan toch echt de dag dat ik afscheid moest nemen weer. Maar over iets minder dan 3 weekjes kom ik alweer thuis vanwege kerst!

Donderdag hadden we "stage", maar omdat Javier gaat verhuizen lijkt het meer alsof we bouwvakkers en verhuizers zijn. We moesten alleen maar dingen uit elkaar halen wat echt super leuk is. Ook moesten we stukken hout van de muur afhalen, wat ons heel veel werk gekost heeft. Ook hebben we stukken muur mee genomen omdat dat vast zat aan het hout. Blijkbaar had Javier ook wat huisdiertjes in de studio aangezien kakkerlakken tegenkwamen. Javier was de held en ging met kakkerlakken spray ze vermoorden. Wat wel leuk was en wat hij vertelde was dat hij een e-mail uit Nederland had gekregen met een meisje die stage wil gaan lopen bij hem, en hij wist nog niet of hij dat wel wilde Omdat zoals hij dat zegt: You are special! haha, we moesten daar wel om lachen en gingen daar toen grapjes over maken. Morgen hebben we waarschijnlijk een verf dag, maar we hebben nog niets van hem gehoord, dus dat moeten we nog even afwachten. Na stage liepen we naar de metro, en ineens kwam een jongen naar ons toe en die mompelde wat in het Spaans wees naar zijn pols. Layla en ik snapte er niets van dus na een paar keer Qué?! Zei ik maar ¿Qué Hora es? wat betekent hoelaat is het? Hij zei si! en toen vertelde ik de tijd maar. Achteraf moesten we heel lachen, omdat ik aan hem had gevraagd hoe laat het is.

Vrijdag hadden we een feestje van onze school, waar we onze Spaanse cursus volgen. We gingen met onze nieuwe Duitse vriendinnetje erheen, en dat was ontzettend gezellig, jammer genoeg was ze ziek dus is ze vroeg naar huis gegaan en kon ze niet mee uit met ons na het feest. Er was ook nog een presentatie en daar kwamen Layla en ik ook nog in voor. Blijkbaar kennen meer mensen ons dan dat wij kennen daar, want mensen zeiden onze namen die we nog nooit gezien hadden haha. We keken elkaar aan van kennen we hun?! Tegen een uur of 11 zijn we naar het centrum gelopen en gingen we naar de Irish pub, daar was onze Roemeense vriend aan het werk achter de bar, dus kregen we gratis drankjes van hem. Wat heel aardig van hem was , hij was alleen vergeten souvenirtjes voor ons te kopen in Roemenië, wat een beetje jammer is. Op naar de volgende club, en daar kwamen we onze umbrella vriend weer tegen. Dus daar ging ik eventjes Spaans mee proberen te praten, wat op zich nog best mee viel, omdat hij niet zoveel moeilijk dingen zei. Hij vond dat mijn Spaans verbeterd was, wat een goed compliment is :). Ook in deze club werd geregeld dat we gratis drankjes kregen. We zijn niet lang gebleven en hebben nog net de allerlaatste metro naar ons huis kunnen halen.

Adios amigos